Dere kenarına oturdu
O güzel ellerini ne zaman gördüm
Ne kadar güzeldi gözlerin
Kurban olurum sana Pembe
Su kenarına oturdu
Kapılar dar geçilmez oldu yar
Ağır ağır vuruldu bahar
Dökülen, yaprak değil insanlar
Gelen, zehirli zamanlar
Ah yar
Ağla gönül
Çocukluğum henüz sıcak
İnananın sonrası yok
Sabah akşam çalışırım
Bakmayın tantanaya çok
Umutlar bir kasada
Sen kendini bahtı kara, yalnız bulmuşken
Bu toprakta son bir yağmur unutulmuşken,
Düşte umut, yürekte güç vurulmuşken
Döneceğim birgün, kimse beklemezken
Hey dağlar hey
Başardım kalbim
Sürdüm atı at yaralı ben yaralı yol aldım
Her yanımız bağlansa da duramam ki ey civan
Kurşun değil beni vuran kuruyan yürekler
Pınarına kurban olam bir tas su veren eller
Dağlar alır sesimizi yanı başımız duymaz
Çıkıp gelen bir yiğidin gülen yüzü kıyılmaz
Uzaklara bakıyoruz
Dağlar yakın geliyor
Yakındakiler dağ kadar uzak
Dağları denize kavuşturan sular çağırıyor
Rüzgar sevinç taşıyor şehirlere
Gitmeliyiz, gitmeliyiz
Sular gibi duruldum hele yar yar yar
Bir güzele vuruldum yar
Bu hasretlik pek fena hele yar yar yar
Artık bittim yoruldum yar
Gülerdim ağlamazdım
Ne çok şey kaybetmişiz
Farkına varmadan
Ekmek tuz gönülde hicran
Sızısı duyulmaz olmuş her an
İçimde tutsak güzel bir insan
Yol alıyor her şeye rağmen
Şehrin ortasında yalnızım kewok
Uzaklarda ağlayan benim kewok
Bastığın yerlerde efkarım ne çok
Derdime derman olun hey
Mor dağlar mor dağlar
Yürek ağlar mor dağlar hey
Değmeyin gönlüme yaralı bir orman oldu
Çiğ düşen umut goncası çok yoruldu
Çekilmez olunca acı çile günleri
Sen istemedin ya güzel olana emek vermeyi
O gün geri gelsen umutları dersen
Deniz gibi alsan beni derine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!