Efimiya Şiiri - Suat Uğurlu

Doyulmaz anlardı seninle sabahlamak
Biraz yorgunda olsa kollarında uyanmak
Hatırlarım dantelli yastıkların vardı
Senin kadar günahsız tenin kadar beyazdı

Cama yakın yatağın süslüydü kırlentlerle
Geceye alaca çıtır çıtır şömine
Elinde kadeh raks ederken çıkartıp
Ne var, ne yok atmıştın pembe beyaz teninde.

İşte o an demlendi aşka dair ne varsa
Sen, ben, ihtiras ve doyumsuz karmaşa
Soğudu sonra ateş sarmaş dolaş tenlerde
Günaha varmıştın günahkar ellerimde.

Bırak hatırlayalım öyle utanıp durma
Suçlu varsa benim suçluyum efimiya
Ben istedim senin raks edip oynamanı
Şarabı da, ben sundum bilmezdin sen tadını.

Yıllardır el değmedi günahkar ellerime
O geceyi yaşarım her gece binbir kere
Vallahi tövbe ettim genç kıza ve şaraba
Sen yaşlı ben yaşlı ne dersin efimiya.