Yakamoz var dediler gözlerinin mehtâbında,
Arzun çoktu, haşmetin çok, denizler gibi efgânın çoktu.
Sarhoş bir mâziden seslenip zihnime ansızın,
Eğildim, kulak verdim, ihtişamıyla sesin:
Ben burda bidârım, izânım yok diyordu.
Gece iner kirpiklerine, gökkubbe bahşeder didârını
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta