Efendşm Şiiri - Mehmet Yaşar Ayaz

Efendim, Peygamberim, yolumu sende buldum
Bu yol ki, ben ancak onunla mutlu oldum
Seni anlayamadı Mekkeliler, bilemediler değerini
Seni anlamak istemediler ki, belli

Oysa sen, güneş gibi doğmuştun üstlerine
Ve sen efendim, kurtuluş reçetesiydin Mekkelilere
Anlayamadı seni kalpler, belki anlamak bile istemediler
Ve seni bağırlarına basamadılar o nasipsizler

Sen ki, nuri dilara idin, biçare gönüllere ilaç idin
Ve sen, kurak olan Mekke ye bereket, sağanak yağmur idin
Nasipsizler seni anlayamadılar efendim,
Güneşin ışığına karşı karanlığı yeğlediler

Sen Rabbinden aldığın emir ve sorumluluk içinde onlara koştun
Koştun da kurtuluşu sundan amma, nasip yoksa eğer
Bellekleri doluysa, ve sana, senin o güzel reçetene yer yoksa
Ne yapabilirdin, nasipsizlere nasıl ulaşabilir ve ellerinden nasıl tutabilirdin

Efendim, istemediler o kurtuluş reçeteni, ve istemediler seni
Muhammedül emin dediler amma, emin olan, Allah çağırınca düşman kesildiler
Onlar seni ve misyonunu bilemediler efendim
Ve sen mahzun, üzgün ve düşünceli amma, Allah istemiyordu üzülmeni

Bir emir bekliyordun artık sevdiğin o topraklardan ayrılmak için
Çok sevdiğinin yolunda hizmet etmek için, Mekke’ni feda ediyordun
Ve insanlığa kurtuluşu,dünya ve ahiretin güzelliklerini sunmak için
622 yılında, yanında sadık dostunla Medine’ye doğru yol alıyordun

Medine ayakta seni bekliyor, sana kilitlenmiş Medineliler
Üzerlerine hangi güneşin doğacağını gayet iyi biliyor idiler
Ve sen görüldüğünde, sevinç çığlıklarıyla karşılıyorlar seni
Senin şehrin oluyor Medine, ebedi kalacağın,bizi de çağıracağın şehrin

Selam sana efendim ta uzaklardan, selam sana efendim Hollanda’dan
Selam sana efendim günahkar ümmetinden,
Selam sana efendim,seni anmayı unutan ağızlardan
Salat ve selam tahiyyetül ikram sana,al ve ashabına olsun
Bizi de al sancağının altına, kulun Yaşarı da unutma efendim