Efendim Sevgilim Şiiri - Rabia Barış

Dün gece seher vakti, bir gül düştü kapıma,
Sensin diye kokladım, hâtemine vuruldum,
Senin kokunu buldum gülde kendi adıma,
Ey efendim, sevgilim, sünnetine sarıldım.

Nûrun ziyâsı vardı senin olduğun yerde,
Sana hayran gönüller düşer mi acep derde?
Aşkınla yoğrulana açılır sırlı perde.
Ey efendim, sevgilim, himmetine karıldım.

Hüsnünü arıyordum, gonca gülde dediler,
Yanımda sanıyordum, gurbet elde dediler,
Özledim, çok özledim, gelir, yolda dediler.
Ey efendim, sevgilim, yollarına kuruldum.

Şûleni seyre daldım, gönlümün kafesinden,
İzninle ilham aldım, ilâhî ney sesinden,
Yolunu bekliyorum asırlar ötesinden,
Ey efendim, sevgilim, beklemekten yoruldum.

Sevdânın ikliminde bir yanardağ misâli,
Kanat çırpan kuş gibi bekliyorum visâli,
Yetim yavru gibiyim, dolaşırken leyâli,
Ey efendim, sevgilim, hasretinle duruldum.

Sevgini nakış nakış yüreğime nakşettim,
Hakkın gönül evinden hayâlini seyrettim,
Sevginle bezendi can, varlığına meylettim,
Ey efendim, sevgilim, tevhîdinle soruldum.

Belli ki iki cihan şânınla yaratıldı,
Sekiz cennet kapısı nûrunla donatıldı,
Son peygamber, son ümmet, sevginle kuşatıldı,
Ey efendim, sevgilim, salâtınla duruldum.
Yetim bir yavru gibi, yollarına kuruldum.