Efendim (sav.) Şiiri - Ferhat Uçarkuş

Hilal gibi kaşına yandığım günden beri,

Nur yüzünü kalbime aşkla kardım Efendim;

Cemalin çepe çevre sarıverdi her yeri,

Silindi cümle ağyar, külde hardım Efendim.

Daha on beş yaşında Yusuf’u kıskandıran,

Öyle bir güzellik ki onsuzluğu andıran,

Suyun içinde bile susuzluktan yandıran,

Başka sevgili yoktur, seni gördüm Efendim.

O koru söndürmedim nura sardım sakladım,

Sana yaklaşmak için önce nefsi pakladım,

Hayalini günlerce öptüm sevdim kokladım,

Bir gören olur diye cana sardım Efendim.

Nihayet nasip oldu, kabul ettin huzura,

Merhametin ganiydi, bakmadın hiç kusura,

Hamdolsun ki İsrafil üfürmeden o sur'a,

Yüz sürdüm eşiğine sana vardım Efendim.

Dehşet dolu o günde, Hak Teala sorar ya

Hesap kitap sorulur, açıklanır karar ya

Kul kendine telaşla şefaatçi arar ya

Cevap bugünden hazır, senden yardım Efendim.