Efendim -ı- Şiiri - Mecit Aktürk

Sana hiç sözüm yok ey mukadderat
Çektiğim ne varsa sebebi kendim
Kan kustur istersen, ölümü arat
Nihayet muktedir sensin efendim

Madem ki can gerek harlı sacına
Tut kırık kalbimden al kıskacına
Çeksen de dert etmem dâr ağacına
Yeter ki bu öfken dinsin efendim

Say ki haz veriyor gönlüme eza
Azabın... ateşin; alevin keza...
Umutlar beledim güvenip yaza
Çiçeğe durmuşken donsun efendim

Derdimin yekûnu kalmadı binde
Yazgımsın, itibar görmüşsün dinde
Ben boyun eğdim de, cahil indinde
Tepeden tırnağa kinsin efendim

Ne zaman şenlense baharla teras
Yasaktı gönlüme güneşle temas
Ne şefkat beklerim, ne de iltimas
Ufkuma baykuşlar konsun efendim

Madem ki fâniyiz, ukbâdır asıl
Bitsin bu tiyatro, hüzünlü fasıl
Sonbahar, vakit dar; yani velhasıl
Kapansın son perde... insin efendim