Efendim Efendim Benim Efendim

Efendim efendim benim efendim
Şu serin gündüzde gamsız gezilir
Hangi yumuşundan yüzüm çevirdim
Şeytan şaşırtınca yoldan azılır

Çalınır ardında alışkın sazlar
Arada dönüyor kumrular kazlar
Gene Küpeli’yi gördü şu gözler
Uğrun uğrun kara bağrım ezilir

Bir vezirim var şallıdır şallı
Bekliyor karakol hep sağlı sollu
Yedi sene oldu kollarım bağlı
Umudum var gayrı burda çözülür

Boran’ın söylediği böyle m’olur
Yalan dünya bir gün viran kalır
Efendim Küpeli’yi bana alsan n’olur
Hacca gitmiş gibi sevap yazılır