Efendim Şiiri - Mustafa Sevimli

Efendim beni lal eylersin
Karşıma geçip gülersin
Geriye bakmadan gidersin
Ben nasıl edem can efendim

Anam babam sana feda olsun
Yavrum yoluna kurban olsun
İsterse dünya tersine dönsün
Ben senden dönmezem efendim

Ben kalem olayım sen kağıt
Dökeyim sana içimi ağıt ağıt
Rüzgar ol efkarımı sen dağıt
Ben yazayım sen bestele efendim

Ekmek gibisin, hem su gibisin
Ekmeğin de suyun da sebebisin
Vatanımsın, soluduğum nefessin
Anla artık, hayatımsın efendim

Gözlerin beni deli eyledi
Dillerin hep güzel söyledi
Yüreğin derin derin inledi
Canım tenine kurban efendim

Efendim niyazım sanadır
Senin bu nazın nedendir
Ne kusur varsa hepsi bendendir
Bastığın toprak olam efendim
Attın beni yaban ellere
Yaktın beni kor ateşlere
Düşürme beni namertlere
Beni sensiz bırakma efendim

Gecem ışığına hasret
Günüm soluğuna hasret
Kölen varlığına hasret
Hasretlerde kaldım efendim

Felek yerden yere vurdu beni
Yoluna revan ettim canı teni
Yine de memnun edemedim seni
Tükendim gayrı canım efendim

Yüzü güzel gönlü güzel efendim
Ruhu güzel teni güzel efendim
Seni seyretmeye gözüm dayanmaz
Özü güzel sözü güzel efendim

Kaçak sevdalar bana yüklenir
Bütün kapılar yüzüme kilitlenir
Mülteci gönlüm sana dilenir
Biçareyim, yüzüstü bırakma efendim

Sen gibisi var mıdır şu yalan dünyada
Gündüz hayalimdesin gece rüyada
Sefil balık gibiyim koskoca deryada
Ciğerim yandı susuz kaldım efendim

Nerde kaldı ölüm, yoksa unuttu mu beni
Kavuşmak hayal artık, eller aldı seni
Ahrette bile göstermezler bana seni
Yolun bittiği yerdeyim gülüm efendim
Eylül 2018