Efendim Şiiri - Ramazan Çağlar

Tatlı uykum olsan girsen rüyama...
Birkez görsem seni doya doya;
Güller döksem can versem yollarına,
Baharı getirsem sersem ayaklarına,
Gül koklar gibi koklasam doyasıya.
Dolunaylar gibi doğsan odama,
Güneş gibi doğsan dünyama.

Gel Efendim misafir ol şu günahkâr kuluna,
Gelmesen yanlız kalırım bu hayatta!
Şefkatle kucak açarmısın banada.

Özlem oldun şu yanık bağrıma,
Canım oldun şu zavallı canıma.

Sen gidince Ya Resulallah kollarımız düştü yanlarına?
Çıkmazlarda bulduk kuytu sokak aralarında,
Ağlattılar yetimi, garibi o ağladıkça,
Vurdular bağrına muhtacın o hep yakardıkça,
Güllerimizi soldurdular Efendim, biz yalvardıkça.

Gel Efendim dostluğuna muhtacım bırakma,
Umutsuzluk ve çaresizliğe daldırma,
Kabuslardan uyandır bizi,

Kapına geldim habersizce, kovma aşkına beni,
Sırtımda günahlarım, işte huzurundayım;
Kızma bana.......
Bak korkarak geldim yalvarıp huzuruna.

Ellerini uzatsan şu mahçup kuluna,
Sonra ellerimden tutsan?
Alsan yanına...
Tek isteğim hediyemi versen bana.

Mis kokunu duysam, kendimden geçsem,
Güller versem,
Düyanın tüm güzel güllerini.
Titremek ne kelime ölsem huzurunda.

Yeter ki kapına köle olayım nolur?
Gül şu yüzüme;
Ne olur gitme, yanlız koma beni.
Başımı önüme eğdirme, koyma garip beni.
Al götür benide buralardan,
Evine misafir eyle.....

Bak ağlatıyorsun hıçkırıklarla gözlerimi,
Gücüm yetmiyor Efendim bırakma beni,
Ne olur bırakma beni....

Alemlere rahmet olan o güzel yüzünü göster,
Hasretinden yanarım nolur yüzünü göster,
Razıyım yeter ki birkez rüyada göster,
Benzeri, eşi bulunmayan nur simanı göster,
Ne olursun Efendim,
Gül yüzünü göster

(05/04/2006)