Efendim Şiiri - Hayrettin Korukcu 2

Karanlıktı çok karanlıktı dünya,
Şaşırmıştı insanoğlu,
Zulüm kaplamıştı her yanı,
Vicdan ve merhamet yoktu, olanlar da sustu,
Akıl mantık nerede?
Olsa düşülür müydü bu hale?
İzzet ve şeref yerlerde,
İnsanlıktan utanıyordu mahlukat,
Hayvanlar daha mı izzetliydi ne?
Can çekişiyordu insanoğlu,
Ecdad unutulmuştu, unutulmuştu düzen ve adalet,
Ve en karanlıktı,
Her kötülük meydanda aşikar,
Ar damarı çoktan çatlamıştı,
Musibet doldu her yan,
Teşvik ediliyordu münker,
iblise iş bırakılmamıştı sanki,
Sanki haşa! iyilik hiç yaratılmamıştı,
Ve en karanlıkta zuhur edecekti Nur,
Adet-i Subhan, Kanun-i İlahi budur,
O'n bekleyen birkaç kişi,
Ve her vaka O'na işaret eder,
Gelecek Son Kurtarıcı'ya bakar Melekler,
Ve işte geliyor Son Peygamber,
Sıra sıra dizildi Melekler,
Şaşkındı, şaşırmıştı şeytan ve yanındakiler,
Sönü ateşler, yıkıldı batıl mabedler,
Sürünen insanlık kalktı düştüğü yerden,
Halife-i Rahman oldu hem birden,
........