Efendim Şiiri - Mûlâki Nilüfer

Ey sevgili
Ey kaşları kara hilal
Ey göğe yükselen çınar
Ey benim biçare gönlüme derman olan sevgili
Ey cemalini görüp yüreğimi titreten cemil
Gönlünde hazine mi saklarsın ?
Gözlerinde deniz mi dalgalanır daldırır ruhumu,
Seninle hak olanı hak bildim var oluşunla dirildim.
Bahşet bana Gülistanını zat-ı muhterem efendim
Âcizane çehreme bir nigâh et
Gönlüm murad bulsun
Beyaz sarığının uçlarından parlar yıldızlar
Ellerinden süzülür ırmaklar
O bakışın o gülüşün
Yeryüzüne nakşedilmiş birer birer
Seni sayıklar anı anı hatıralar
Seni sever aşka aşık olanlar
Sana aşk duyulmaz aşk sensin
Ben demem ben senim
Sen demem sen bensin
Bir seni bilirim birde ismini duyunca titreyen yüreğimi
Ey benim yere göğe aklıma kalbime sığdıramadığım sevgili,
Mânalarda gizlidir senin sırların
Bir gazele sığmaz sana olan muhabbetim
Dilim kalbime tâbidir ikrar eder durur
Gözlerim seni arar sayfalarda
Ellerim sana uzanır hatıralardan
Yetim ruhuma baba olan
Küçük kız çocuğunun elinden tutarcasına kalbimin derinliklerine elimden tutan Efendim
Benimde gözümün yaşını siler misin.