Efendim... Şiiri - Çay Şairi

Efendim;

Seni anlatmaya cüret ettim ne olur affeyle.

Seni ne kadar anlatabilirim ki kırık dökük kelimelerle

Seni anlatacak kelimeleri nasıl dolayabildim bu haram tatmış dilime

Ama biliyorum ki sen ümmetini pek seversin

O yüzden tüm kusurlarımızı görmezden gelir affedersin

Madem affın var ve şefaat senden bekleriz

Müsaade ver seni anayım izin ver Efendim.

İlk sana âşık olduğum anımı hatırlarım âşık olmuştum ismine

Ancak bu kadar güzel isim yakışırdı senin gibi peygambere

Daha kâinat yokken ismin yazılmış arş ve kürsüden önce

Ne kalem varmış nede babamız Adem

Ama sen yaratılmışsın en güzel hediye

Sonra senin doğumunu babamdan dinledim hep

Sahi sen doğduğun vakit olanları göremedim

Ama kitaplar mucizeleri hep anlatır bir itina ile

Göller kurban olsun kuruyan göl Save

Saraylar kime yapılmış o güne kadar kime

Efendimiz yokken; Kisralar yıkılsın tabiî ki birdenbire

Gelişinle bir güneş gibi aydınlanmış yeryüzü

Görünmüş hem doğu hem batının bir ucu

Daha birçok mucize sana saygıya durmuş

Çünkü sen âlemlere rahmetsin Efendim

Ama şimdi, şimdi hep özlemimdesin

İnan hep varsın yokluğun sadece bedenin

Kâinat senden öğrendi manayı

Ümmetin senden sonra öğrendi selamı salayı

Sensiz nasıl kapatırım gönüldeki yarayı

Canımın cananı kurbanım sana hem de binlerce

Senin hayalinle büyüdük senelerce

Sen varsan bu insanlığa en büyük hediye

Sen varken emindi kuzu kurda fare kediye

Ama nerdesin şimdi ne olur gelsen görünsen bizlere

Sensiz küskün kalemler tüm mısralara dizelere

Kıyamette rabbim seni bağışlasın bizlere

Bağışlasın ki duanla merhamet etsin biz yüzsüzlere

Cennet mekânın olur bize de yer ver ne olur

Senden şefaat beklemek çok mu olur

Ümmetin sana hasret seni bekler güllerim efendisi

Ne olur görün bizlere de sevindir bizleri.