Ey Rabbim! Şiiri - Nigar Bedirhan 2

EY RABBİM!
***
Emanetken can tende, ruhlar neden huzursuz?
Oysa yaratıldık hep inânın ki kusursuz
Mal, mülk,şan,şöhret için, olunur mu şuursuz?
İnsanlık iflâs etti, gök ağlıyor ey RABBİM.
***
Şu yalancı dünyada, gözler aç hiç doymuyor
Masum yetim inlerken, hiç kimseler duymuyor
Ağyâr ihâneti dost, gülü gibi vurmuyor
Gönülde muhabbeti,sır bağlıyor ey RABBİM.
***
Yeter dursun kin nefret, nerde kaldı sadakat
Rabbim kulların azdı,aranır musadâkât
Vefalı olanlarda, görülürken liyakât
Feryadlar bağırları, hep dağlıyor ey RABBİM.
***
Can tende bâki değil, gaflete dalman neden
Yer altında herkes bir, elbet çürür o beden
Emanet verilenler, kibir gurur maf eden
Gözlerden kanlı yaşlar, sel çağlıyor ey RABBİM.
***
Geçit yok insanlığa, gözleri kin bürümüş
Zalimler iş başında, duygularsa çürümüş
Hak yolda olanlar uzaklara sürülmüş
Gördüklerim kördüğüm, hep sağlıyor ey RABBİM.
***
Salma rüzgâra beni, hep yanında kalayım,
Affeyle günahlarım , ummanına dalayım,
Sahralarda kavrulup, yellerle savrulayım.
Düşmanlar dost görünüp, can alıyor ey RABBİM.
***
Nigâr Bedirhan