Efendim... Şiiri - Mehmet Şahan

EFENDİM (Hz. Muhammed Mustafa S.A.V)

Âlemlere nur oldun, gönüller irşâd oldu;
Hak aşkıyla kavruldun, bülbüller dilşad oldu!
Sevdasıyla savruldun, Hakk’ın emri şâd oldu;
Sen, “Gönlümün Sultanı;” Sen Sefa’sın Efendim!
Ahmed-i Mahmud’sun sen; Mustafa’sın Efendim!

Eğri idim doğruldum, nefsi boğdum seninle;
İrşadınla yoğruldum, Hakk’a kuldum seninle!
Mihmandarım sen oldun Hakk’ı buldum seninle,
Sen, “Gönlümün Sultanı;” Sen Sefa’sın Efendim!
Ahmed-i Mahmud’sun sen; Mustafa’sın Efendim!

Server-î Enbiya’sın, iki cihan güneşi;
Ne evveli ne ahir; yoktur emsali, eşi!
Ümmetinin her şeyi; ana, baba, kardeşi,
Sen, “Gönlümün Sultanı;” Sen Sefa’sın Efendim!
Ahmed-i Mahmud’sun sen; Mustafa’sın Efendim!

Ben adını andıkça, dil gösterir ihtimam;
Hayalinle kandıkça, sana çıkar her rüyam!
Aşkın ile yandıkça, Ey Hatem-ül Enbiyam;
Sen, “Gönlümün Sultanı;” Sen Sefa’sın Efendim!
Ahmed-i Mahmud’sun sen; Mustafa’sın Efendim!

Pir-î Fanî der ki kul, Hak’tan bulur rahmeti;
Hakk’ın emri diyorsun; kulun kula hürmeti!
Cennet’te bekliyorsun; “ümmeti de ümmeti,”
Sen, “Gönlümün Sultanı;” Sen Sefa’sın Efendim!
Ahmed-i Mahmud’sun sen; Mustafa’sın Efendim!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
09.12.2019 - İSTANBUL