Efendim Şiiri - Cemile Düzgün

Bu cânan hâlende dönsün,dolaşsın,
Öyle asil,ender soysun efendim.
Gönül ister,tâ fizana ulaşsın,
Bu sevinci âlem duysun efendim...

Ağular bozulup,şerbet karıldı,
O bulanık umman nasıl duruldu
Vuslatta kuşsütü sofra kuruldu
Gönlüm açlığına doysun efendim...

Engin tastan kana kana içsin de
Bir hoş olsun canlar, hüznü biçsin de.
Ömrü didik didik, seçsin seçsin de
O anı en başa koysun efendim...

Artık toparlansın kırık dalları
Şenlendiriversin kuru çölleri.
Açılsın saçılsın kübra gülleri,
Bizi taze bahar saysın efendim...

Halimiz mi kalmış acı çekmeye
Kanımız nazlanır coşup akmaya
Mevlâm kararlıysa bizi yakmaya,
Hatırımız için caysın efendim...