Efendim Şiiri - Kasım Taşdemir

Seni anlatmaya cüret ettim ne olur affeyle.
Seni ne kadar anlatabilirim ki kırık dökük kelimelerle
Seni anlatacak kelimeleri nasıl dolayabildim bu haram tatmış dilime
Ama biliyorum ki sen ümmetini pek seversin
O nedenle tüm kusurlarımızı görmezden gelir affedersin
Madem affın var ve şefkat senden bekleriz
Müsaade ver seni anayım izin ver efendim
İlk sana âşık olduğum anımı hatırlarım âşık olmuştum ismine
Ancak bu kadar güzel isim yakışırdı senin gibi peygambere
Daha kâinat yokken ismin yazılmış arş ve kürsüden önce
Ne kalem varmış nede babamız Adem
Ama sen yaratılmışsın en güzel hediye
Sonra senin doğumunu babamdan dinlerim hep.
Sahi sen doğduğun vakit olanları göremedim
Ama kitaplar mucizeleri hep anlatır bir itina ile
Göller kurban olsun kuruyan göl Save
Saraylar kime yapılmış o güne kadar kime
Efendimiz yokken kisralar yıkılsın tabiî ki birdenbire
Gelişinle bir güneş gibi aydınlanmış yeryüzü
Görünmüş hem doğu hem batının ucu
Daha birçok mucize sana saygıya durmuş
Çünkü sen âlemlere rahmetsin efendim
Ama şimdi, şimdi yoksun nerdesin
İnan hep varsın yokluğun sadece bedenin
Kâinat senden öğrendi manayı
Ümmetin senden sonra öğrendi selamı salayı
Sensiz nasıl kapatırım gönüldeki yarayı
Canımın cananı kurbanım sana hem de binlerce
Senin hayalinle büyüdük senelerce
Sen varsan bu insanlığa en büyük hediye
Sen varken emindi kuzu kurda fare kediye
Ama nerdesin şimdi ne olur gelsen görünsen bizlere
Sensiz küskün kalemler tüm mısralara dizelere
Kıyamette rabbim seni bağışlasın bizlere
Bağışlasın ki duanla merhamet etsin biz yüzsüzlere
Cennet mekânın olur bize de yer ver ne olur
Senden şefaat beklemek çok mu olur
Ümmetin sana hasret seni bekler güllerim efendisi
Ne olur görün bizlere de sevindir bizleri