Efendim 2 Şiiri - Fazilet Özcan

Nur üstüne nur'dun
İnen gök kubbe'den
Simsiyah geceme
Efendim
Geceler karanlıktı
Gönlüme çöken
Sırtımda onca yük günahlarım
Atsam atılmıyor nede ağır
Yüreğim bile taşımıyor
Taşıyamıyor vicdanım bile
Yorgun bu beden epeyce
Artık ayakta duramıyor

Yüzüm solgun mu solgun
Adını anıyor dilim
Sessizce
Kimi zaman
Kimi zamanda bırakıyor
Yüreğime
Dilin söylediği duyulmaz diye
Nasıl haykırıyor
Ne çığlıklar atıyor
Gözyaşlarım gönlümde
Ümidim sensin tek
Umudum sen
Ey efendim kurtar
Geliyor cehennem
Üstüme üstüme
Yalvarışlar içinde
Kalbim ruhum
Aczini bile bile
Medet ey efendim
Kapına geldim
Kapında yanmaya geldim....