Efendim Şiiri - Ömer Özgül

Yâr için kalem tutan el utansın Efendim
Seni anmaktan aciz dil utansın Efendim

Yâri senden öte tuttu bu vefasız kalpler
Sana aşk duymayan gönül utansın Efendim

Sen çölleşen kalplerde açan nadide bir gül
Sana şakımayan bülbül utansın Efendim

Yokluğun zamana açılmış en büyük yara
Seni tanımayan nesil utansın Efendim

Nefsine esir oldu, günah dolu ameller
İzinden yürümeyen kul utansın Efendim

Hak, bazen şer kisvesinde var etti bir hayrı
İdrak edemeyen akıl utansın Efendim