Efendim Şiiri - Ozan Ali Aydın

Bu gün dost bağına girdim efendim
Dost beni eyledi bil pare pare
Hasret ceketini giydim efendim
O dost bende açtı ey olmaz yare

Bu han dost hanıdır dedim efendim
İkramı zehirmiş nerden bileydim
Güvendim sırımı verdim efendim
Dost dilinde zara düştüm efendim

Dedinya efendiminsan bu beşer
Bir doğru yaşarsa ikide şaşar
Her kez layiğini kuşkusuz yaşar
Ben bir düşti isem o iki düşer

Sen bir dost ehlisin çizersin yolu
Bazen bir yağmursun bazende dolu
Heylansa yüreği çamursa dili
Gönül böyle dostu neyler efendim

Hepsi bir yalanmış servet mal para
Hazine ararsan kalbinde ara
İki seçenek var ya yazı tura
Ya yanlış ya doğru insan efendim

Kadrini bilirsen eylersin dalı
İnsan peteğinin vefadır balı
Nasıl keser insan bindiği dalı
Mahşere yol alan bir saldır insan

Kul alim kendince doğruyu yaşar
Suyun fazlasıda bardaktan taşar
Hayat ağacından yaprağım düşer
Mahşerde tek servet iman efendim