EfEnDiM Şiiri - Osman Şener

Endâmına kurbân olayım cânım efendim;
Cânânım, efendim.
Mest etti hayâlin beni, hayrânım efendim;
Sultânım, efendim!

Gül renkli âfâka bakıp rûyunu andım;
Yandım, yine yandım!
Kan-yaş saçıyor âleme müjganım efendim;
Giryanım efendim.

Nutkum tutulur anlatamam derdimi câna;
Sığmaz ki lisana!
Her zerresi aşkın ile lerzânım efendim;
Nâlânım efendim.

Mahbûb-ı Hudâsın; O’na has hüsn ü cemâlin,
Fevkinde kemâlin!
Aşkınla inen mûcize Kur’ân’ım efendim;
Furkan’ım, efendim.

Hak perdeliyor yoksa yakar âlemi nûrun;
Bîperde zuhurun.
Gamzen beni yandırdı da külhanım efendim
Sûzanım efendim

Âşıkları pervaneye döndürdü izârın
Mest etti nazârın
Esrik kelebekler gibi devrânım efendim
Perranım efendim!

Gülşende hezar gül dolu bülbül niye ağlar
Ah/sen! Diye ağlar,
Yâsîn! Diye ağlar; dili vîranım efendim;
Şeydânım efendim

Devrâna çıkar sahn-ı semâvâta kevakib:
Mestân u mecâzib
Râm eylemiş envârına Subhan’ım efendim
Zîşân’ım, efendim

Aşkın ateşîn olmasa dönmez dem ü devran
Cinnet geçirir can
Sensizliğe, senden yine dermanım efendim
Lokmânım, efendim

Dîdârına Mutlak Güzel’in, âyine sensin
Âyîne-yi Ahsen’sin
Bir cüz’ün olur Yûsuf-ı Ken’ân’ım efendim
Burhan’ım, efendim

Yâkub gibi mahzun yüreğim, çeşm-i dil âmâ
Bir hal ki muamma
Dünya da, benim kulbe-yi ahzânım efendim;
Zindânım efendim.

Çarpar yüreğim ismini andıkça derinden;
Ağlar kederinden.
Allah biliyor kalbimi, candânım efendim;
Kurbânım efendim.

Ölmez sevenin, öldü demek fart-ı hatâdır:
Ferman-ı Hudâ’dır!
Kurbân olayım, ıyd ola her ânım efendim:
Osmân’ım efendim

14/02/2011-Evvâhî