Efendim Şiiri - Nizamettin Saltan

Uzaklardan gelmişim kân-ı kerem Efendim!
Bîtâb, bîmâr düşmüşüm Sensin çârem Efendim!

Çağlara sığdıramam bu yorgun hasretimi
Sırr-ı visâline kıl beni mahrem Efendim!

Vaslına ermek için çağlayan, cân pâreler
Toprağı çâk çâk etti âb-ı Zemzem Efendim!

Yanı başında Kâbe, âh edip inliyorken
Hicrânınla bendeniz, ya neylerem Efendim!

Al beni iklimine, sarmala yüreğimi
Yüz vurdum eşiğine, pek muhterem Efendim!

Bûyinle sermest olmak ne devlettir mücrime
Kovma haremgâhından, nere gidem Efendim!

Kimsesiz misafirim, Sen ise kenzüssehâ
Kıl şefaat, ol kimsem, gülsün çehrem Efendim!

Ümmetini diledin, en ibtidâ Mevlâ’dan
Sen şefaatkânısın, yoktur şüphem Efendim

Hüsnünün kevserinden nûş eyledi ehibbân
Himmetinden bir tek de ben isterem Efendim!

Tebcîl eyliyor gökler bu mesrûr visâlimi;
Firâkınla ağlarken hattâ Harem Efendim!

Her yanın nûr, bütün ecrâmıyla Medine`n nûr
Bu hazzile ben rûh-i münevverem Efendim!

Uşşâkını handân et mimberine koşuşan
Arıyor cennetini her bir âdem Efendim!

Kol gezer dünyamızda Sensizlik fasılları
Her yanda canhıraş bir hüzün, deprem Efendim

Sana vurgun bulutlar sağmıyor rahmetini
Uzat pamuk ellerin, bitsin matem Efendim!

Hercâî pervâneyim Ravzâ`nda pervâz açan
İhsân eyle, ey sehâ-i muazzam Efendim!

Yolunda seken kuşum, lâkin mecruh olmuşum
O bengisu bakışın olsun merhem Efendim!

Zikr-i na'tin virdini derman bildim kendime
Zât-ı pâkin feyziyle oldum hurrem Efendim.

Nice söz, sohbetine inci inci sermişken
Mâzurdur dergâhında, abd-i ebkem Efendim!

Bağışla cür`etimi gerçi na`tinle geldim
Levh-i rızâna kaydeylesin kalem Efendim!

Yolundur râh-ı rehâm, olmuşum lâkin şeydâ
Kıl mücrime şefaat ey mükerrem Efendim!

2004 (Medine)