Efendim Şiiri - Celal Çınar

Neden görmüyorsunuz be abi
Önümüz yokuş ve hiç durmadan çıkmaktayız
Hayat, kimilerine iniş çıkışlardan ibaret olduğunu sandırır
Kim demiş, hep yalan dolandan ibaret
Bize düşen hep yokuşlar tarafı
Bize düşen toz pembeler diyarı
Bize düşen hep umutlar diyarı

Bakışlarımız da hiç gerçekçi değil
Ne baktığımızı görebiliyoruz,nede baktığımız yerinde
Gördüklerimiz ya toz pembeler diyarının kraliçesi yada viranelerin evsahibesi
Ve gerçeklikten,doğruluktan da bahsederken
Bir nebze olsun damarlarımıza düşmemiş şırası
İşte bizim yaşadığımız güllerle,bülbüllerle süslenen diyarımız
Olsun olsun biz böyle alıştık, böyle alıştırıldık
Toz pembelerlen ve umutlarlan yaşamaya

Kızıyorum kendi kendime ve fikirlerime
Kahroluyorum elimizde olup kulanamadığımız nimete
Çünkü biz yaşamaya alıştırıldık topluca
Aynı fikir,aynı yaşam ve aynı yollarda gitmeye
Üretemiyoruz farklı düşünceleri,fikirleri hayata
Ve ne diye yaşıyoruz, ne diye isyan ediyoruz hayata
Kim almış özgürlüğümüzü,kim tutsak etmiş bizi karanlığa
Sadece biz bizi eziyoruz her sahada
Hakkımızı savunamıyoruz her alanda
Kendimizi ifade edemiyoruz iki satırda
Sonra isyanlardayız,neden yükleniyorlar be bu kadar da!
...................................
...................................
...................................
...................................

Zaten hep gülüyorum hayatımıza
Ya sanmakla geçiyor yada keşkelerlen
Sadece döndürüyoruz çarkını bu dişlilerin
Halkasından ötesine geçemiyoruz
Çünkü düşünemiyoruz ve üretemiyoruz
Bilgimiz bildiğimizden öteye geçmiyor
A'yı öğrenip B'yi kullanmaktan korkuyoruz
Diğer bigileride boşverin zaten sığmaz bu bedene
Anlamıyoruz da konuşulanların hiç birini
Seçmeye çalışıyoruz kelimeleri içinden cümlelerin
Olabildiğince donaltmaya çalışıyoruz bu kelimelerlen kendimizi
Zaten nasıl çağlamayı düşünüyoruz ki enginlere
Algıladığımız ve anladığımız kelimeler bizim hazineden

Yok yok bu böyle olmayacak sıktım sizleri
Biz efendim demeye devam edelim
Söz söylemeyelim kılıçlara,silahlarlan öldürülenlere
Taşmayalım arkımızdan sessizce yol alırken
Herhalde mutluluğumuz bizim bu yolda
Ne zahmet olsun nede girmiyelim bir zora
Ölümü bekleyelim iki ayak üstünde
Ölümü bekleyelim dört duvarın içinde
Ölümü bekleyelim yaşadığımızı sanarken