İsmini duyunca içim ürperir
Hasret ve hürmetten gözüm nemlenir
O büyük sevgine gönlüm dar gelir
Örnek kul, son resul, canım efendim
Dünyaya gelmekle şerefler verdin
Kendinden önce hep “ümmetim” derdin
Ne ay ne güneşti isteğin senin
Âlemlere rahmet gülüm efendim
Bin yıllık ateşle bir göl kurudu
Kisra’ nın sarayı yerle bir oldu
Onsekizbin âlem seninle güldü
Fazilet güneşi nurum efendim
Kayıt Tarihi : 14.2.2011 08:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necmettin Pek](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/02/14/efendim-129.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!