Efendim! Şiiri - Salih Yıldız

Bizlere ancak bir! Rahmet olarak
Gönderdi Rabbimiz, sizi efendim.
Arap’a acem’e, fazıl kılarak
Gönlünüze koydu, Öz’ü efendim…

Abdullah’ın oğlu hak Muhammetsin(s.a.v.)
Cümle âlemlere vâsi Rahmetsin
Günahkâr ümmete, çok! Merhametsin
Sensiz geçemeyiz, düz’ü efendim…

Cehlimiz silindi, öğrettin ilim
Sevgi sizden aktı, oldun sevgilim
İsmini yâd ettim, süslendi dilim
Bahtiyar ettiniz, Söz’ü efendim…

Nasibiniz olmuş, Seyyi-dül âdem
Vuslatın yolunda, mecalsiz kadem
Har olup da yansın, hasretle her dem
Gönlümüzde visal, köz’ü efendim…

İlk şefaat izni size verildi
Cennet kademine, önce serildi
Ümmetine havsı Kevser derildi
Mahşerde gülecek, yüz’ü efendim…

Makberinden önce, kalkıp çıkacak
Korku duvarını kırıp yıkacak
Ümmetine kerem ile bakacak
Bahar eyleyecek, güz’ü efendim…

Küfrün merkezine, vurdunuz neşter
Karanlık iklim den, kurtuldu beşer
Hayırlara erdi, aydınlandı şer
Şems’ü şita buldu, yaz’ı efendim…

İhtiyacım çoktur, Çok isteklerim
Elimden tutmazsan, daim teklerim
Her hâlükar yardım, umar beklerim
Ne olur unutma bizi efendim…