EFENDİM
Ahiri ölüme ben adım adım
Gidiyorum dönmek olmaz efendim
Hakkın emri ile aldım muradım
Muradımdan kalmak olmaz efendim.
Çile çekme ile murat alınmaz
Kalmışım gurbette geri dönülmez
Açık denizlere yelken salınmaz
Yelkenim batıyor yüzmez efendim.
Evladı ayalim ayarsız çıktı
Gönül dostlarım ise duyarsız çıktı
Kapısız duvarsız kodese tıktı
Ağlayan gözlerim gülmez efendim.
Durmadan adımı değiştim boşa
DOLABİ – EKİCİ dedim ki yaşa
Kader değişmedi isyanım haşa
Haktan yana yüzüm gülmez efendim.
BUDALA AŞIĞIM BABA SULTAN”IM
Himmet ya erenler açılsın yolum
Biçare aşığım vız gelir ölüm
Sinem yaralıdır onmaz efendim.
Hüseyin EKİCİ
11 MART 2002
Çamlıca-Üsküdar
Kayıt Tarihi : 9.1.2011 18:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Ekici](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/01/09/efendim-116.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!