Efendim Şiiri - Hüseyin Kotan

Dervişan dostların nur edâsına
Yandıkça yanasım gelir efendim
Muhabbet sofrasın hoş sedasına
Daldıkça dalasım gelir efendim

Cenneti âlâ da sonsuz nimeti
Andıkça anasım gelir efendim
Lebbeyk sesinde Hüdâ emrini
Bildikçe bilesim gelir efendim

Zulmetten nur’a sevda yumağı
Çözdükçe çözesim gelir efendim
Sema da nefsin zalim bağrını
Ezdikçe ezesim gelir efendim

Her daim Rabbime tövbeye dilim
Döndükçe dönesim gelir efendim
Kalbime zikrin her darbesini
Vurdukça vurasım gelir efendim

Rabbime huzurda edeple huşu
Durdukça durasım gelir efendim
Huzur-i kalp ile emri_nehyini
Tuttukça tutasım gelir efendim

Habib’e muhabbet boynumun borcu
Eğdikçe eğesim gelir efendim
Canımdan daha çok din-i İslâm’ı
Sevdikçe sevesim gelir efendim

Mübarek beldede Rabbin beytini
Gezdikçe gezesim gelir efendim
Şu yalan dünyada iblis şerrini
Yendikçe yenesim gelir efendim

Mânâ’da Pîr’im Şah-ı Geylânî
Sevdikce sevesim gelir efendim
Uğrunda bu canı verdim fedâya
Öldükçe ölesim gelir efendim

Sofi ya yolunda huzur atına
Bindikçe binesim gelir efendim
Menzili maksutta otağı Leyla
Vardıkça varasım gelir efendim
Sardıkça sarasım gelir efendim
Kaldıkça kalasım gelir efendim