Efendiler Ve Kullar Şiiri - Sermet Apaydın

EFENDİLER VE KULLAR

İnandırıldıkları yolda yolcu olan gafiller
Akıldan,izandan,mantıktan hep yoksulluk çekerler
Efendilerini taşımaktan çıkmış kamburları
Vermişler yularlarını, merkeplere çektirirler

Aptallıkları zirvede , insanlıkları da şeklen
Büyük hazla semrilirler, yobazlıktan,cehaletten
Geçmişe özlem oya gibi, örülmüş benliklere.
Kölelik gurur olmuş,efendilere itaatten

Efendileri mükemmel, diye bilen o şaşkınlar
Uyanamazlar asla çünkü hep beyin yıkatmışlar
Cennetlik kul olmaya, davet ederler Cehennemi
Karanlığı, aydınlık sanarak, koşuşturan aptallar

Malum inanç pazarından, rant arayan tüccarların,
Görüntüleri, söylemleri hep hiledir onların
Riyakarlıkları madalya, taçları çıkarları
Din; asırlardır aracılarıdır amaçlarının

Efendilerin duvarına süs benlik tabloları
Keneler gibi yapışırlar,emerler duyguları
Ağızlarından bal akıtan, malum sahtekarların
Merhamet, vicdan, ahlak,onur,gurur… Yoksullukları…

Apaydın aşkla beslenir, aydınlıktan nemalanır
Yaratan akıl vermiş,kullanamayana yazıktır
Din: Kuran,Muhammed,erenler,evliyalar yoludur
Çıkarı Cennet sananlar: Şeytan hep sizden yanadır!

SERMET APAYDIN