Efendiler Ülkesi Şiiri - Vehbi Yurt

Ey bahtına yol düşen
Senden ırak duran devran
Yürür yüreğinde sonsuza
Ansızın acıtır her varoluşunda
Soluklanmadan
Solukla sınanmadan asla

Derin yürüyüştür bende ki
Özgün adımlarla
Efendiler ülkesinden çıkarak

Çarkına akan sular
Çevrilmeyen sözler gibi
Taşa dağılmış taneler

Sanmanın çok üstünde
Vardığın toprakları kutsayarak
Yol yorgunu yolcuyum
Çekine çekine ağır aksak
İnsanların çok olduğu yer
Tüten nefeslerin kirlettiği

Direniş rüzgarlarına alışmam
Dalıp dalıp çıkarım

Hayalim en büyük sığınağım
Evet anladım
Bahtına yolcu düşen