Efendiler Efendisi Şiiri - Muhammet Vural

Karanlığın en koyu olduğu zamanlardı
Karanlık ki mayası yaradanı inkardı

Karanlığın koynunda
Hüznü solurken dünya
Solgun yanaklarında
Gün bir başka ağardı

Vakit
Hüznün yargılandığı
Alemlerin gün saydığı sabahtı
Sıcacıktı
Dahabir parlaktı güneş
Işıl ışıl heryan bütün eşya pürtelaş
Diz çökmüş asırlık surlar
Ateşin nıutku tutulmuş
Mecali yok yanmaya haline bile
Kuruyan kurusun ne çıkar
Coşkuyla çağlamakta dolup taşanlar

Gözün aydın kutlu şehir
Bir bahar sabahında ağardı yüzün
Dindi sızın
Açsın bağrını coşkuyla esen rüzgara
Bekleyedursun Hira
Vuslata artık sayılı günler var

Ey örtünüp bürünen kalk
Rahmete susamış kainat yer gök kurak
Yokluğunda her şey cürmünde tutsak
Sana muhtaç nuruna muhtaç
Hatırına var olanlar

Kalk ki kelamından süzülsün
İlahi sağnak
Kalk ki anlamını bulsun var olmak
Kaldır bütün örtüleri
Kalmasın karanlığa birtek sığınak

Kalkarsan doğrulacak
Zulmün büktüğü beller
Alınlardaki leke
Nurunda kaybolacak
Bir içten tebessümün
Zalimin de zulmün de sonu olacak