Bırakın yaylada keklikler ötsün.
Çobanlar, koyunlar kuzular gütsün.
Obalar kurulsun, bacalar tütsün.
Yaylara kıymayın efendiler.
Pınarlardan şırıl şırıl su aksın.
Laleler, sümbüller, nergisler çıksın.
Gelinlik kızlarım kınalar yaksın.
Yaylalara kıymayın efendiler.
Oynasın üveyik, güvercin gelsin.
Ceylanlar yaylasın, çimenler gülsün.
Özgür yaşamayı hak diye bilsin.
Yaylalara kıymayın efendiler.
Yapmurlar dökülsün, sular ıslansın.
Çam ile gürgene yiğit yaslansın.
Bulutlar bürüsün, hava puslansın.
Yaylalara kıymayın efendiler.
Dinlemek, anlamak zor değil beni.
Zalimden, zulümden ayrı gör beni.
Gönül toprağına serdim bedeni.
Yaylalara kıymayın efendiler.
Geçmişten bu güne neler çektiysek.
Gönüllere aşkla, sevgi ektiysek.
Ozanım gözlerden yaşı döktüysek
Yaylalara kıymayın efendiler.
19.11.2020
Erbaa
Kayıt Tarihi : 21.11.2020 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!