Efendi... Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

İnsanlara baksan birer yabancı
İhanet gördükçe sabır tükendi
Doğruluk kaybolmuş hayat yalancı
Bu adım yarına gitmez efendi

Biz garip bir yolcu, dünya bir handır
Toprak deyip geçme senin anandır
Üstüne kürekle konan yorgandır
Çalsan da toprağı bitmez efendi

Sen güçlüsün diye zayıf ezilmez
Dilenciye sadaka üstten verilmez
Kaybettiğin onur yarına dönmez
Gidenler geriye gelmez efendi

Ben de bir fidanım bu genç yaşımda
Kar yağar ağlarım kara kışımda
Baharı beklerim sabır taşımda
Açsam da yaprağım yenmez efendi

Güneşi balçıkla sıvasan bile
Yıldızı elinle toplasan bile
Habire çektiğin kürek nafile
Bu gemi denizde yüzmez efendi

Haketmeden sıcak ekmeğe konan
Garibin sırtından haksız kazanan
Emeği çalıp da, sonra sırtaran
Hayvanlara insan denmez efendi