Efendi Oğlum Şiiri - Kamil Aydemir

kahvaltısını ellerimle hazırladın
oğlumu okula gönderdim
o günden beri camda asılı kaldım
barış'ım her gece rüyalarıma giriyor
- anne kaç yıl oldu da
mezarıma bile gelmedin- diyor
babası kahrından konuşmuyor
bacısının yanaklarına gamzeleri düşmüyor
oğlumun çok sevdiği buğda gevreği
artık evimizde pişmiyor
hukukçu olmasına bir ayı vardı
canlıları yaşatmanın yollarını arardı
karanlığı sazıyla yarardı
hüzünleri (ni) türkülerle sarardı
akşamları sokaklarda
çocuklarla top oynardı
kitaplarla evliydi
silahları hiç sevmezdi
ne kadar da haklıymış
oy için
kültablasında kül bırakmayanlara güvenmezdi
polis otosunda görmüşler en son
yıllar geçti oğlum evine dönmedi
aramadığım yer kalmdı
cumartesi annelerine katıldım
sessizliği yırtarcasına bağırdım
hiçbir cezaevinden sesi yükselmedi
çocuk gibi ağladım savcı bey
ömrümde ilk kez yalvardım
polisler sanki bize düşman
oy verdiklerimizin kapısını çaldım
oldum pişman
unutma ki ben bir anayım ana
daha nasıl anlatayım derdimi sana
efendi oğlum uzat yardım elini bana
hiç olmasa yavrumun mezarını bileyim
benim yaşadıklarımı hiç bir ana yaşamasın
budur son dileğim