Efem'e Şiiri - Hülya Yalçınkaya

Gitme!
Gitme, ne olur gitme!
Elinde bir valiz kıyafet,
Bir çanta oyuncak,
Dönüp arkanı gitme!
"Annem!" deyip gözünden incileri döküp gitme!
Beni yüzlerce kez öldürüp gitme!
Razıyım ben seninle herşeye,
Bir çift söz edip gitme!
Sımsıkı sarılmalarımızı unutup gitme!
“Param yok oğlum” dediğimde, “olsun anne maaşı alınca alırız” deyişini unutup gitme!
Gitme oğlum, gitme!
Kaşlarını çatıp, “ben bunu değil, bunu giymek istiyorum” deyişini unutup gitme!
Ben sana surat astığım zaman gelip öpüp gönlümü aldığını unutup da gitme!
Ateşlendiğim zaman, “su getireyim mi anne?” dediğin günleri unutup gitme, gitme ne olur gitme!
Beni benden alıp, beni toprağa gömmeden, “annem!” demeden gitme!
Gitme ne olur, gitme!

25 Mart 2019