Efem Şiiri - Cemalettin Turan

Ümmetin tüm yükü, omuzlarında
Mazlûmun hâmisi, maksûdsun efem
Zâferin şifresi, rumuzlarında
Zûlmeti boğ artık, umûtsun efem

Cümle âlem artık, hep sana hayran
Dillerde duâlar, sonsuz bir kervan
Müjdeler bekliyor, kaç milyon insan
Zûlmeti boğ artık, umûtsun efem

Zâlimler önünde, hiç eğilmedin
Elif gibi durdun, hiç devrilmedin
Dost meclislerinde, hiç yerilmedin
Zûlmeti boğ artık, umûtsun efem

Yılmadan yürüdün, yollar pek yordu
Vefâsız dostların, seni çok kırdı
Riyâkar olanlar, sırtından vurdu
Zûlmeti boğ artık, umûtsun efem

Nefsin irâdene, hayran bakarken
Bâtıl kaleleri, bir bir yıkarken
İmânın tâcını, serde takarken
Zûlmeti boğ artık, umûtsun efem

Doğarken yavaşça, güneş ufuktan
Tân ile süslenir, nazlı şafaktan
Menzile yol bulur, düşler ıraktan
Zûlmeti boğ artık, umûtsun efem

Özgürlük yolunun, temsili sensin
Nice gariplere, sevgili sensin
Yiğitler yiğidi, emsâli sensin
Zûlmeti boğ artık, umûtsun efem

1 Temmuz 2016-Kırıkkale