Efem Dediğin Şiiri - Erdem Gümüş 2

Bir güz sabahında, gönlüme doğdun,
İyi ki doğdun bana, sefam dediğim,
Bu yorgun kalbimi,sevgiye boğdun,
Gurban olsun sana, efem dediğin.

Efem diyenimin, efesiyim ben,
Sinesi solunda, nefesiyim ben,
Sanma ki özgürlük, kafesiyim ben,
Gurban olsun sana, cefam dediğin

Bilesin bu sevdan, başımda duman,
Vuslatı visale, çark etsin zaman,
Al bu canı, demem, el aman aman,
Gurban olsun sana, vefam dediğin.

Haydi bak gözüme, aşkı göreyim
Sarıp sarmalayıp, sevgi vereyim
Gönül yarana da, merhem süreyim
Gurban olsun sana, şifam dediğin.

Kıyısız sevgiler, aşkın şartı ya;
Sevda kantarında koysan tartıya,
Sevgim kantar yıkar vurup artıya,
Gurban olsun sana, kefem dediğin.

İdam kararıma, versen de hüküm,
Eğildim aşkına ben büküm büküm,
Sanırsan sevdada, sırtına yüküm,
Gurban olsun sana, küfem dediğin.

Sevda harmanında, yar danenim ben
Bin efe içinden, bir tanenim ben,
Gönül sarayıma, gir hanenim ben
Gurban olsun sana, sofam dediğin.

Ozan Figani’nin, sonsuz vefası;
Başımın üstüne, kahrın cefası,
Gönlümün çiçeği, akşam sefası,
Gurban olsun sana, sefam dediğin.