Efem Şiiri - Emin Çelimli

Elinde mavzerin çıktın dağlara
Mor cepken fesinle kartalsın efem
Yandım diyen için indin bağlara
Zalimin başına belasın Efem

Mavzerdir kamadır bir tek sermayen
Yılanın başını ezmektir gayen
Sana koşar feryat figan eyleyen
Dertleri dindiren celasun Efem

Mor dağlarda yuva yaptın kendine
Her zaman güvendin taptın Rabbine
Zulmeden zalimi taktın beynine
Kaplan gibi pençe vuransın Efem

Türedi ağalar fakiri ezdi
Mazlumlar kan kustu canından bezdi
Önce ihtar sonra kurşuna dizdi
Kokuşmuş düzende asilsin Efem

Gün geldi kurtuluş harbi başladı
Silahsız orakla taşla taşladı
Düşman yaktı yıktı odla haşladı
Bir hışımla inen aslansın Efem

İlk darbeyi vurdun Malgaç’ı bastın
Uçurdun köprüyü düşmanı sarstın
Vatanı satanı ağaca astın
Bu Vatanda eşsiz vefasın Efem

İsyanlar başladı Anadolu’da
Kızanlar canını koydu bu yolda
Çorum’da Konya’da Şark’ta Bolu’da
Yağmur gibi kurşun sıkansın Efem

Cumhuriyet’in ilk temeli oldun
Düşmanın hırsını ruhunu kırdın
Şimal ’den Cenup ’tan garp ’tan saldırdın
Düşmanı denize dökensin Efem

Kendin için rahat ömür sürmedin
Sıcak yorgan döşek uyku bilmedin
Adınla düşmanı tir tir titrettin
Kara bulut gibi yağansın Efem

Namertliğe fırsat pirim vermedin
Asla haksız yere defter dürmedin
Sevdiğine gonca güller dermedin
Sevdanı içine basansın Efem