Efekt Şiiri - Önder Karaçay

Yarım bir sevincin içinde pıhtılaşmıştı kederim
Hercai öbekler oluşturmuştu
Fes renginde şakayıklar
Yenilenme ruhumu kışkırtıyordu

Şimdiki zaman duygusu
Hepimizin karşılıklı ilk yabancılığımız

Geçmişimiz şimdi daha bir açıklık
Ve derinlik kazanıyordu

Sözler soğutabiliyor ancak bu sıcaklığı
Üzerime düşenin gölgesi yaralayıp geçmişti

Süzüp ayıklıyor belleğim
Zaman nasıl olsa yine farklılaştırıp
Yaşananları geçmişe indirgeyecek

İçimden iteleniyorum sanki
Söze dökülmek istenen duygular
Dikleniyorlar bana
Onlara biçim vermek
Uzlaşmaya varmak dilimi bağlıyor

Belki de doymamış bir arzu tetikliyor bizi
"Güzellik bir kereye özgü bir tekrar değil ki"

Bir veda daha didiklenerek parçalara ayrılıyor
Törpülediğim kısımlar içime bir türlü sinmiyor

Bir şimşek gibi beni aniden vurmuştu o bakışlar
Bu kadar kolay bitmesini istemediğim halde
Nereden geliyordu bu alkışlar

Yolunu şaşırmış duygularımı
Ruhumun aynasına tersten düşen görüntülerine
Bakarak anlayabiliyorum

Bütün çizgileri aşmıştım
Tek tek kendi sınırlarıma çekiliyorum

Özlemişim ellerinin değdiği
Mektupları beklemeyi
Şiddetli bir ateşin gölgesinden
Çekildiğim günden kaldı
Duygularına çok dokunacak bu isteri

Sözler bulutlandı
Gözler yağdı

Kışla kapanmış bir kapıyı bahar açtı
Kuşlar bir ağızdan övüyorlardı göğün genişliğini
Bu efekt içimi açtı

Önder Karaçay