Efe’ye Aldığım Bonibon Eski Bonibon Deği ...

Korkunç şeyler düşünüyorduk şehrin tüm polislerine
Bonibon dağıtmak gibi tehlikeli fikirlerimiz vardı
Sevmediğimiz hayvanlara bile sevdiğimiz insanlardan
Daha çok ihtimam gösteriyorduk fonksiyonel bir manyaklıkla
Utanır gibi oluyorduk Allah aklımıza gelince
Ve hemen en kilolumuzu şarap almaya gönderiyorduk
Unutmak için değil hayır, hayır onun için değil
Utandığımızdan belki, belki de umutsuzluğumuzdan
Geniş meydanları yoktu arabalarını çizdiğimiz şehirlerin
Kara çocuğuyduk biz rüzgarda bağrımızı açardık
En yakınımızdaki Deniz duvarımızdaki parkalı oğlandı
Yakışıklıydı, yiğitti, bir gece devlet astı!
Dağıldık sonra her birimiz kaygılarımızda boğulduk
Bonibon el değiştirdi Kent’ten Milka’ya geçti
El değiştirmesi gibiydi gençliğimizin
Hevesle çocukluğumuzu gençlikle takas etmiştik
Utanarak gençliğimizi ekmek parasına değiştik..