Ağlayarak geçen günlerle
Sevdasız gönüllerle
Mutluluk arayan gözlerle
Yağmurların anlamı yok
Aşkın kör ettiği
Deliye çevirdiği
Elleri titremeye başladığında
Anladım anlatacak,
Büyük aşkını,
Çektiği aşk acısını…
Sevmeyi öğrendiğinde
Onu tanımış olması
Bir ağacın altında oturmuşum:
Tek tek yere düşen yapraklar,
Onların düşmesini bekleyen karıncalar
Kendine bir çiçek arayan arılar
Yuvasına bir şeyler götürmek isteyen kumrular
Ya ben ne arıyorum burada
Bak dinle diyorum yine
İlk dinlediğinde seni seviyorum,dedim
Şimdi seviyor muyum,bilmiyorum?
İçimdeki ya buruk
Ya da unutamadığım bir şey
Acılara uyandığım,
Hüzünle başladığım
Lanetle andığım
Her günümün bittiğinde
Haykırıyorum:
Seni sevmiyorum…
Güneş batmak üzereydi,
Aklımda bile yoktu
Birini sevmek
Ona aşık olmak
Yürüdüğüm yolda
Hiç düşünmeden
Sana sesleniyorum…
Ama duymana imkan yok,biliyorum
Neden diye soruyorum kendime
Cevabı çok basit,çünkü;
Seni çok seviyorum…
Bu mısralarımda,boşuna
Bir taşın başın da ağlayan adam
Kim bilir ne derdi var?
Ağlamaktan gözleri şişmiş
Uzaklara doğru bakıyordu
Yanaştım yanına, sordum
Seninde mi derdin
Ağlamaya başladı çocuk
Çünkü ne seveni,ne sevdiği var
Bir zalimin elinde mahkum,
İsteği sadece bir kuru ekmek
Küflü olanına bile razı
Günlerdir karnı aç,
Göçmen kuşların,
Vatanını terk ettiği gibi
Ümitlerim beni terk ediyor
Kalanları bile
Hayal kurmama bile yetmiyor
Yalnızlığım deli edecek derecede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!