Efe Gibi Kızları Şiiri - Şükrü Öksüz

EFE GİBİ KIZLARI

Sarışını az olur, esmeri daha çoktur
Sanki bir polis gibi yakalar hırsızları
Hiçbir kimseden korkmaz, korkuları da yoktur
Efeler diyarının efe gibi kızları.

Düşman işgal edince savundular bu yurdu
Gündüzleri çalışır geceleri uyurdu
Yıllar yılı kalbimde karşılıksız taht kurdu
Efeler diyarının efe gibi kızları.

Çetin, zorlu hayata çocuk yaşta alışır
Gün boyu yorar onu bulaşık ve çamaşır
Tembellik nedir bilmez, gece gündüz çalışır
Efeler diyarının efe gibi kızları.

Dostlarını dost bilir yaylarını germezler
Başkasının yanında eşlerini yermezler
Kutsal namuslarından asla taviz vermezler
Efeler diyarının efe gibi kızları.

Çok iyi bilir, tanır; yaşadığı diyarı
Ömründe görmemiştir ne pavyonu, ne barı
Her zaman dengelidir kafasının ayarı
Efeler diyarının efe gibi kızları.
./..
Köyünden bazıları şehre gelin gitmiştir
Çocuğuna, eşine tek başına yetmiştir
Şehirlisi, köylüsü ilim tahsil etmiştir
Efeler diyarının efe gibi kızları.

Yoğurdu hazır almaz, kendisi maya çalar
Kendine laf atanı adam gibi fırçalar
Taciz eden olursa panter gibi parçalar
Efeler diyarının efe gibi kızları.

Öyleleri vardır ki yaylada koyun güder
Öyleleri vardır ki yazın tatile gider
Köy kızlarının çoğu ekmeği evde eder
Efeler diyarının efe gibi kızları.

Çete Emir Ayşe’ler kan kusturdu Yunan’a
El üstünde tutarlar Ülkemde okuyana
Kocasına eş olur, çocuklarına ana
Efeler diyarının efe gibi kızları

Düşmanın birlikleri kuşatarak sarılır
Kızların yardımıyla tüm cepheler yarılır
Gerektiğinde hepsi silaha da sarılır
Efeler diyarının efe gibi kızları.
Şükrü ÖKSÜZ