Efal-i yar Şiiri - Esma Bilben

…
Geliyorsun
Geldiğin yollara sevdalanıyorum
Bahar kokuları sarıyor
Geçtiğin sokakları
Soluyorum…

II.
Gülümsüyorsun
Saba yelleri doluyor sineme
Üful üful savruluyorsun
Şafağım söküyor
Vuslatın sende rengini bulmasını
Seyrediyorum

III.
Oturuyorsun
Bahçedeki goncalara şebnem
Gamzelerime sevinç konaklıyor
Bülbüllere inat
Şakıyorum

IV.
Konuşuyorsun
Hece hece varlığını yudumluyorum
Sızın çöküyor algınlığıma
Kalem mahcup ve titrek
Halime tercüman oluyorsun

V.
Bakıyorsun
Batmanlarla yük sırtıma yükleniyor
Gözlerin bazı zaman
Baldıran otu gibi
Masumluğuma
Çörekleniyor…

VI.
Söylüyorsun
Akşam vakitlerime rahmet yağıyor
Susuzluğuma dillenen
Yine gözlerin oluyor
Kanıyorum.

VII.
Susuyorsun
Susuşun kaybıma mesken
Yittikçe varlığına eriyorum
Yalın günahlar nefesime dolanıyor
Boğuluyorum

VIII.
Ağlıyorsun
Kızıl bir gülşene benziyor yanağın
Genzimi yakan
Buğulu bir sızı oluyorsun
Eriyorum.

IX.
Kalkıyorsun
Servilerin boynu bükülüyor
Sebepsiz bahaneler
Sözlerimi bağlıyor
Çözemiyorum

X.
Yürüyorsun
Saçlarına yıldızlar inmek istiyor
Yüzün yüzüme dönük
Masum bir yakarış bu…
Alnına yazılmak için
Dua ediyorum

…
Gidiyorsun
İnfazı gecikmiş acılar
Yüreğime hücum ediyor
Kırılgan ve yorgunum
Baş edemiyorum…