kokuşmuş ruhunu aradınmı sabahları kargaşanın ortasında
kokusunu takip edebiliyormusun
türümü değiştirdim
artık ruhumda o eski ahenk yok
şehir karmaşsında kaybolan kulaklarım
ve gözlerim sadece öndeki arabanın arkasında
evet buradayım
duvarın arkasında
türümü değiştirdirdim
neşeli toplumun ortasında
yalnız kişiliğimin çelik duvarlarının arasında
iki yüzüm var ve ben kim olduğumu bilemiyorum
insanlar kendinde olmayanı överler
ve övüyorlar iyiliği
hiç bir şeyi övmedikleri kadar
ve tapıyorlar iyiliğe
ona tanrı diyorlar farkına varmadan
ona sahipmiş gibi gözükenleri ermiş seçiyorlar
insanlar kendinde olmayana tapıyorlar
ve iyi olamya çalışıyorlar kalplarınde bu kadar kotuluk onu ele geçirmek için uğraşırken
ve her yalnız kalp gibi yeniliyorlar kötülüğe
ruhunda kalmayıncaya dek iyiliğin salt gerçeği
ve görüyorum ki
kötülük yenilmiş iyiliğe
çünkü kötülük iyiliğe tapıyor........
Kayıt Tarihi : 29.7.2008 11:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!