Edremit sahilleri Şiiri - Selçuk Eskiçubuk

Bir elimde hortum, bahçıvan gibi
sulardım onları her gün
gül, karanfil, şebboy ve yıldız çiçeklerim
erik, kiraz, portakal ve nar ağaçlarım
renk renk çiçek açardı bana gülümseyerek

Her yıl dört, beş yavru doğururdu
bizim sokağın köpeği, asil Kontes
komşular, artıklarla beslerdi onu
sütle büyüttüm ben de sevimli eniklerini
ha, bir de sarman kedimiz vardı
mahallenin göz bebeği
çocuklar coşkuyla okşardı Kontesle kediyi
akşamları koşup gelirlerdi görünce beni
arabamın iki yanında, özel muhafızım gibi

Mahallenin sarman kedisi ile köpeği Kontes
geceleri sarmaş dolaş uyurlardı balkonumda
yalnızlığımın, can dostlarıydı onlar...

Ağlıyor musun narçiçeğim!
niçin havlamıyorsun asil köpeğim!
sen niye miyavlamıyorsun, sarman kedim?

Ey bahçemde açmış çiçeklerim!
gidiyorum ben diye, hüzünlü müsünüz siz de?

Ya siz dostlar! üzülüyor musunuz?
üzülmeyin, üzülmeyin! ... Gidiyorum diye
selam olsun hepinize, hoşca kalın
gönlüm dopdolu sevginizle, sevginizle...