Edremit hatırası Şiiri - Selçuk Eskiçubuk

Evimin verandasında her gece
bir minik sarı kedi ile bir köpek
sarılıp yatıyordu birbirine
kışın soğuğa birlikte direnerek

Sabah attığım bir kuru ekmek
bozuyordu dostluğunu, uzun gecenin
unutuluyordu yaşanmış her şey
bir ''hav'' sesi gelince koca köpekten
korkuyla bekliyordu küçük kedi
önce köpeğin, karnının doymasını
artanlar olacaktı kedinin
yoktu hiç bir suçu, ne kedinin ne de köpeğin
aç kalmak çok zordu yalnızca
soğukta uzun kış geceleri

Bugün canım dediğin dostlar
vururlarsa can evinden bir gün
sanma sakın rüyadır!
unutma halini bizim kediyle köpeğin
kabullenmesi zordur acı gerçeğin…