Aylardan Aralık'tı
Odamın kapısı aralıktı,
İçeriden geliyordu mırıldanışların,
İçim kıpır kıpırdı.
Aylardan Aralık'tı
Burası ayrılıklar şehri İstanbul'dur,
Burada her aşk yarım kalmaya mahkumdur.
Dudaklarını ve boyunlarını bükmüş sevgililer,
Omuzlardan düşen başlarla biter aşklar.
Ayrılık parklarında,
Gecelerin başlarında,
Bana göre aşk, senin gözlerindir,
Her bir kıvrımın, her bir hücren,
Ve tabii emsali görülmemiş ruhundur.
Bana göre Cennet, artık Muğla'dır,
Meleklerin yaşadığı yer değil midir cennet?
Şayet bir kez daha şansım olursa,
Eskisi gibi aptal olmayacağım.
Gitmek isteyene kapıyı açarak,
Centilmenliğimi konuşturacağım.
Ve belki de bazı şeyleri zorlamayarak,
Tadında bırakacağım.
I
Öldü gitti bir sefil ansızın,
Ne anası vardı ne de babası.
Olsa bile çok bir şey değişmezdi eminim,
Oğlu ne ki farklı olsun babası.
Soğuk ve hatrı sayılır bir yalnızlıkla,
Paltosunu ilikliyordu ihtiyar itinayla.
Köprü altında bir evi,
Kartondan bir kanepesi,
Belki de cebindeki son parasıyla,
Almış olduğu gazetesi vardı.
Türlü entrikalar dönüyor aklımda,
Teker teker zonklatıyorlar aklımı.
Düşünmediğim tek bir saniye bile yok,
Ya sen ya başkası ya da bir fikir çalıyor aklımı.
Uykularımda bırakmıyorlar,
Uyanıyorum bırakmıyorlar,
Bak çevrene, herkes mutlu.
Sanar mısın ki herkes gerçekten mutlu?
Hüzün, ayrılık bunlarda çok dolu,
Zayıf ruhlar çekemez bu yolu.
Üryan gelmişsin,
Geçti artık Eylül, Ekim, Kasım,
Sonbahar bitti, kış başladı.
Benim için Love is different in november,
Sevgilim beni sonbaharda bekler.
Kış soğuk, kış üşütür,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!