Edison İle Çoban Şiiri - Hatip Hüsnü Kar ...

Bir zaman bir arkadaş, dedi ki, oldu mu ya?
Sizin bu inancınız, hiç adil oldu mu ya?

Ağrı Dağında çoban Allah bir diyecek de,
Sonra da Muhammed Resullah diyecek de,

Yeterli ameli varsa cennete gidecek,
Yoksa da gecikmeli muhakkak ki girecek;

Edison demediği için giremeyecek
Bunca buluş sahibi... Hadi kış kış denecek!

Camileriniz bile onun bulduğu şeyle
Aydınlanır mantığın alır mı bunu, söyle?

Tabi ki alır dedim bunlar aynen olacak,
Edison ile çoban... Hak yerini bulacak...

İstersen bunu sana misalle anlatayım,
Bunlar ciddi işlerdir biraz mizah katayım.

Diyelim ki, sen bir fen, bir teknik adamısın,
O çobanın köyüne bir bir iş için varmışsın,

Makine yok, lamba yok, hatta sabun bile yok,
Medeniyet namına o köyde un bile yok,

İyilik olsun diye yerinde duramadın,
Önce değirmen kurdun, kollarını sıvadın,

Bir türbünle elektrik getirdin o köye,
Sabun, turşu gibi çok şey öğrettin o köye,

Köylüler olanlardan fazla memnun oldular,
Yaptığın onca işten sana hayran kaldılar;

Bir ileri geleni dedi ki toparlanın,
Ziyafet veriyorum onu hayırla anın...

Karşılıklı oturmuş yemeğe başlamışken,
İlk kaşığı daldırmış havaya kaldırmışken,

Sana bakıp dese ki, senin anan var ya, var,
Or.spuymuş diyorlar, senin de haberin var...

Ne yaparsın acaba bunu duyduğunda sen?
Kaşığı kaldırmış havada tuttuğunda sen?

Havadaki kaşığı başına mı vurursun?
Yoksa teşekkür eder, bir de, yutkunur musun?

Deyince durdu kaldı hiç bir şey diyemedi,
Laf biraz ağır geldi, lafı da yiyemedi,

Biraz sustuktan sonra çekti gitti yanımdan;
Onunla konuşulmaz demiş sonra ardımdan...