Buldum onu Yüksekkaldırım’ın dibinde
Bir çöp kutusuna yaslanmış
Beli kırık, boynu bükük,
Umutları sönmüş,
Gitti gidecek
Bir ummanın maviliklerine.
Tutup kaldırdım, koydum,
Kan kırmızı mendilimin içine
Bastırdım göğsüme
..
4.Ustaya Takılma:
Bazı şairler için de ideoloji yoktur, “Usta” vardır. Belli bir ekolü izlemekten öteye, belli bir ustayı izlemek bazı şairlerin takıntıları olmuştur. Varsa yoksa gittiği geldiği yerlerde o belirli şairi anarlar, ona hayranlıklarını sunarlar, işin kötüsü şiirlerini de hayran oldukları şairin söylemleri, ortak dili, biçemi yolunda oluştururlar. Bu durum, iyi bir “Şair” olmak yolunda olan adayı yoldan çıkarır.
Çünkü her iyi şair kendi şiirini yazar. Kendi dilini oluşturmuştur, kendi biçemini kurgulamıştır. O şiirin yolundan gidip, o şair gibi şiir yazmaya çalışanlar gün gelip aymazlıklarından uyanırlar, “ben hata etmişim”, derler.
Çünkü hiçbir özgün şiir kopya şiir değildir. Bunu bir başka bir örnekle verelim. Bir ressam, bir başka ressamın resminden hareket ederek resim yapıyorsa (ister kopya,ister benzeterek) hiçbir zaman kendi resmini yapmış olmaz,hele böyle bir şiirin altına imza atmak, doğrudan sahtekarlıktır..Bunun gibi, falanın şiirinden hareket ederek kendi şiirinizi yazamazsınız.
Türkiye’de ki şiirde belli ustalar vardır. “Nazım’ın Öğrencileri “; “Necip Fazıl Kısakürek Şakirtleri”; “Sezai Karakoç izleyenleri”... Bunu daha da ileri götürecek olursak belki Halk şiirine ve Divan şiirine kadar götürebiliriz. Geleneksel şiiri izleyip de kaç kişi “Karacaoğlan gibi’ şiir yazmak istemiştir. Sürüyle..Çok.. Taklitleri çok olmakla birlikte, Şiir Tarihimizde Karacaoğlan olgusu tektir. Bunun gibi kendisine falan şairi usta (üstat) tutmuş şairler ne yazık ki ustalarının takliti olurlar ve orada kalırlar. Bu bakımdan, taklit edilen şairler de bu duruma üzülürler, kendisini seven izleyen, genç izleyicilerine ikaz etmek isterler, “kendi şiirinizi “ yazın, derler. Zamanında, Behçet Necatigil, şiirimizde belli başlı bir ekol’dü ve onu fena halde izleyen şairler olmuştur. Onlara bu şairin ihtar ettiğini, kendi şiirlerini yazmaya, davet ettiğini biliyoruz.
Divan şiirinde de geniş ölçüde taklitlerin olduğunu biliyoruz, İran şiir geleneğinin bir devamı olmasının yanında genellikle yazılan gazellerin üstüne “zeyiller” yazılarak aynı eseri en güzel ben yazdım, diyenlerin sayısı hiç de az değildir.. Divan Edebiyatı, en özgün şairlerinden olan Nedim'in ve Şeyh Galib'in ardından, 18. yüzyılda bir duraklama dönemine girmiştir. Daha sonraki şairler, özellikle bu iki şairi taklit etmiş ve özgün yapıtlar ortaya koyamamışlardır.
..
Atatürk Edirne’de
Oysa her şey ne kadar da güzeldi
Okulları dolaşmıştı
Öğretmen okulunu,
İmtihan etmişti
Genç öğretmenleri,
Liseyi,
Selimiye’yi gezmişti.
Selimiye’nin bakıcısına para vermişti..
..
DESTAN-I ŞEHRÜL ŞUERA
(EDİRNE KENTİ ŞAİRLERİNE DESTAN)
Bu kent ki adı şehrül şüera
Yani şairler kenti, Edirne ili
Nice şairler yetiştirmiş,belki yüzlerce
Her biri mısra düşürmüş,beyit pişirmiş
Nazire yazmış, kinaye üşürmüş
Kasideler havada uçuşmuş,
..
Köylerde, koyaklarda
İnce çocuklar yaşarlardı,
Başı kabak, ayağı yalın
Okuma yazma hak getire.
Tonguç baba şaşardı.
İnce kızlar, sarı benizli gelinler
Elifi görse mertek sanır
Dünyasını bilmez, adam görse şaşırır
..
Bir gün ölürken elimden tutan
Yaşarken yüzüme gülen bir tek sen oldun
Saçımdan tuttun yerlerde sürüdün
Çağırdım seni. Arkana bakmadan yürüdün.
Irgat mısın,maraba mı, amele mi.Nesin?
Hayatın yükünü yükledin götürüyorsun
Hamal mısın, eşek mi
Yüzünde aptal gülücükler, yürüyorsun.
..
Sabah sabah Emniyet Yolundan aşağı
Koyverdim kendimi, gittim ileri
Eğitim Fakültesinin orda durdum
Bekçi’ye bizim evin yerini sordum.
Akşamdan kalmayım ya olsun o kadar
Bizim ev nasıl olsa bulunur
Yeter ki İstanbul ‘u kerteriz alsınlar
Sabah otobüsünü otogarda bulsunlar.
..
Yunanlılar bu yoldan gelmişlerdi
Bu yoldan gittiler
Önce galiptiler
Sonra bittiler.
Her şeylerini yitirdiler
General, ordu, eş dost
İnsanları inim inim
İnlettikten sonra
Evlat,koca,para, pul
..
