Edirne Uzunköprü'ye doğru,
alıpta başımı gidesim var,
uzun uzun yolları aşasım var,
yanımda bir resmin,birde gölgem var...
yağmurda ıslanmış tenim,
kirpiklerimde damlası,
kokunu savuran rüzgarın sesi var...
Meriç üzgün ve suskun,
Meriç ağlamaklı,
dalından kopan yaprak mateminde....
yavaş yavaş yürüyorum,
Edirne Uzunköprü üstünde...
ömrümün en uzun,
ömrümün en kısa,
senli ve sensiz
hatıralarımın bitmek bilmeyen yolu oluyordu...
Edirne Uzunköprü ağlıyordu,
kalbimdeki sevdan Meriç'te
boğulmadan önce,
son kez sen diye atıyordu....
12:00
10.10.2006
Kayıt Tarihi : 10.10.2006 12:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hikaye mi...? ? ?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!