Özlem duyar da bir gün, Saros ' gelirsen eğer,
Beş bin yıllık geçmişi, sunacak sana Enez.
Salt uygarlık yatağı, değil bu güzel belde,
Doğasında o günler, yaşanılmakla bitmez...
Duydum ki Ergene ' ye, benzemiş Gala Gölü,
Kurudukça; karşıda, gülermiş Yaban Gülü,
Umursamaz tutumla sakın ola yanmayın!
Göle siz ağlarken ben; ya diriyim ya ölü?
Gün gelecek balıkçı, unutacak oltayı,
Parça parça edecek, ona gereksiz ağı,
Katı yürekler suskun, ağlarken Hisar Dağı,
Bilmiyorum Belde ' li, nasıl sarar yarayı...
Bu işin sonu bilmem, nereye varır böyle,
Gala balıklarından, akşamcılara söyle,
Gözü yaşlı selâmlar, ayılsınlar da artık;
Gala kurtulsun diye, davransınlar bir hele..
Göldeki göz yaşları, bir kurtuluştur sana,
Uzanacaktır eller, yaşam sunan bağrına,
Can vereceksin yine, yörendeki canlıya,
Suyun bol olsun ama, ne olursun ağlama! ..
Bitsin hüzün mevsimi, başlasın şölen Gala! ...
Suyun bol olsun ama, ne olursun ağlama! ..
Ne olursun ağlama! ...
Ne olursun... Ağlama! ...
Nevzat Bilgiç
(Edirneye Şiirler)
Kitabımdan
Kayıt Tarihi : 22.8.2010 00:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
